Naša istorija
Beočinski dragulj – istorija fabrike cementa u Beočinu
Stara preko vek i po, fabrika cementa u Beočinu, osim bogate istorije ima i izuzetno dokumentovanu prošlost. Prvi zapisi datiraju iz davne 1839. godine kada je beočinski lapor upotrebljen za izgradnju lančanog mosta između Pešte i Budima. Od najjednostavnijeg načina pečenja laporca, preko prvih šahtnih, pa zatim nekoliko puta usavršavanih vertikalnih peći, rotacionih peći mokrim postupkom kapaciteta 3000 tona klinkera dnevno do danas, prošlo je više od 180 godina.
Početak industrijske proizvodnje cementa vezuje se za 1855. godinu, kada je Josif Čik, apatinski vodeničar, kupio od kraljevskog Wienner saser baumto-a za 100 forinti beočinski rudnik i sa dve peći otpočeo proizvodnju, osnovavši time prvu fabriku cementa u Austrougarskoj monarhiji.
Godine 1860. u Beočin se iz Temišvara doseljava Čikov konkurent, Heinrich Ohrenstein, koji zakupljuje od manastira Beočin 29 jutara ’’kajonosne’’ zemlje, otpočevši proizvodnju cementa. Nova fabrika se nalazila na mestu na kome se i danas nalazi beočinska cementara.
Zahvaljujući svojoj preduzimljivosti, Orenštajn i njegovi poslovni partneri, Špicer i Redlih, kupuju 1898. Čikovu fabriku i počinju povećanu proizvodnju portland cementa, koji od tada prednjači nad roman cementom. Godine 1904. gradi se radnička stambena kolonija pored fabrike, a veoma je značajna i epohalna novina koju uvodi tadašnji tehnički direktor fabrike - modernizacija u procesu pečenja klinekra kojom je postignut veći kapacitet i kvalitet. Do tada je u Beočinu dobijan klinker pečenjem sirovina u pećima koje su radile periodično. Šireći polje svog rada, akcionarsko društvo koje je posedovalo fabriku, kupuje dve fabrike cementa u Slovačkoj i Mađarskoj kao i jedan rudnik cementa.
Fabrika je 1919. godine formalno nacionalizovana, ali je već tada postalo jasno da je cementara narasla do veličine evropskog giganta o čemu svedoče, za to vreme, impresivne cifre. Priprema za Prvi svetski rat dodatno je uvećala proizvodnju. Novčana kriza u zemlji 1925. godine uticala je i na proizvodnju cementa, ali se već 1926. u beočinskoj fabrici uvodi specijal cement koji nailazi na velika priznanja. Fabrika se dodatno modernizuje 1930. godine, pa se tada grade klinker hala i veliki mlinski uređaj za poboljšanje kvaliteta.
Nakon Drugog svetskog rata, u novom sistemu, pored mnoštva novootvorenih fabrika, Beočin je zadržao jedno od vodećih mesta u industriji cementa u našoj zemlji. Kraj rata je označavao ponovnu izgradnju zemlje, pa je fabrika bila jedan od glavnih činilaca obnove.
Šezdesete godine prošlog veka bile su u znaku modernizacije i rekonstrukcije, pa je tada puštena u pogon rotaciona peć, nabavljena u Kopenhagenu. U periodu između 1968. i 1970. gradi se druga rotaciona peć, što dodatno povećava kapacitet proizvodnje pa se dostiže nivo od 1 milion tona cementa godišnje. Sedamdesete godine fabrici donose još jednu značajnu novinu. Tada se počinje sa prozvodnjom cementnog maltera pod nazivom Beomal. S obzirom na rast tržišta i potražnje, gradi se nova, savremena tehnološka linija.
Početak novog poglavlja duge istorije fabrike u Beočinu započeo je u aprilu 2002. godine, preuzimanjem BFC-a od strane svetskog lidera u proizvodnji građevinskog materijala, francuske kompanije LAFARGE. Ulazak u Grupu Lafarge doneo je sredstva za značajnu modernizaciju fabrike i mogućnosti korišćenja dobrih iskustava Grupe iz celog sveta. Lafarge Srbija je od jula 2015. godine deo Holcim Grupe, vodećeg svetskog proizvođača građevinskih materijala.
Danas je beočinska cementara moderna fabrika, usklađena sa standardima Holcim Grupe u svim relevantnim oblastima - na polju efikasnosti, uticaja na životnu sredinu i bezbednosti na radu. Zahvaljujući velikim naporima i finansijskim sredstvima koja su u fabriku ulagana od vremena privatizacije, Lafarge BFC d.o.o. slovi za vodećeg proizvođača građevinskog materijala u Srbiji – cementa i betona, koji su utkani u veliki broj kapitalnih objekata izgrađenih prethodnih decenija, poput Mosta na Adi, Mosta kod Beške, Avalskog tornja, Mosta Zemun-Borća, Koridora X i XI i mnogih drugih.
